каапера́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дзеяч у галіне кааперацыі (у 2 знач.); удзельнік, член кааперацыі

|| прым. каапера́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каапера́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каапера́тар каапера́тары
Р. каапера́тара каапера́тараў
Д. каапера́тару каапера́тарам
В. каапера́тара каапера́тараў
Т. каапера́тарам каапера́тарамі
М. каапера́тару каапера́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каапера́тар м. коопера́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каапера́тар, ‑а, м.

1. Дзеяч у галіне кааперацыі (у 2 знач.); удзельнік, член кааперацыі.

2. Разм. Работнік кааператыве, кааперацыі (у 3 знач.). Ксавэр Блецька адышоў ад зямлі і стаў тутэйшым кааператарам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коопера́тор каапера́тар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кааператы́ўшчык, ‑а, м.

Разм. Тое, што і кааператар (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)