йе́менка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
йе́менка |
йе́менкі |
| Р. |
йе́менкі |
йе́менак |
| Д. |
йе́менцы |
йе́менкам |
| В. |
йе́менку |
йе́менак |
| Т. |
йе́менкай
йе́менкаю |
йе́менкамі |
| М. |
йе́менцы |
йе́менках |
Крыніцы:
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
йе́менцы, ‑аў; адз. йеменец, ‑нца, м.; йеменка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. йеменкі, ‑нак; ж.
Насельніцтва Йемена, якое складаецца з арабаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)