и́хний прост. і́хні; обл. і́хны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
і́хні (і́хняя, і́хняе; мн. і́хнія) мест. притяж., разг. их; и́хний; см. іх 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
І́хні займ. ’які належыць ім’ (ТСБМ, Шат., Нас.), і́хны ’тс’ (ТСБМ, Бяльк.), і́хі ’тс’ (Сл. паўн.-зах.), и́хный ’ім уласцівы’ (Нас.). Рус. дыял. и́хний, и́хный, и́хий ’іх’ (у рускай пісьменнасці з XVII ст.), укр. і́хній ’тс’. Вытворнае з суф. ‑н‑ (< ьnъ) ад іх, формы р. скл. мн. л. прасл. займ. *jь (гл. ён). Гл. Фасмер, 2, 145.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)