исто́чник м., прям., перен. крыні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язы́к-исто́чник ж. мо́ва-крыні́ца, род. мо́вы-крыні́цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыні́ца ж.

1. ключ м., родни́к м., исто́чник м.;

2. в др. знач. исто́чник м.;

к. дабрабы́ту — исто́чник благосостоя́ния;

літарату́рныя ~цы — литерату́рные исто́чники;

гэ́тыя зве́сткі з надзе́йных ~ц — э́ти све́дения из надёжных исто́чников;

◊ жыва́я к. — живо́й исто́чник;

біць ~цай — бить ключо́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

минера́льный мінера́льны;

минера́льный исто́чник мінера́льная крыні́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Істо́чка ’крыніца’ (Прышч. дыс., 136), істочнік (водны) (Інстр. I). Рус. исто́чник, балг. и́зточник. Ст.-рус. источникъ запазычана са ст.-слав. источьникъ ’крыніца’, утворанага ад дзеяслова источити ’выліць, выцечы’ (Шанскі, 2, I, 134). Бел. суфіксацыя ‑к‑a. Гл. выток, цячы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ключ​III м. (источник, родник) крыні́ца, -цы ж.;

◊

бить ключо́м біць крыні́цай;

кипе́ть ключо́м кіпе́ць, вірава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расса́дник

1. (питомник для рассады) раса́днік, -ка м.;

2. перен. (источник чего-л.) расса́днік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нефтяно́й на́фтавы;

нефтяно́й фонта́н на́фтавы фанта́н;

нефтяно́й исто́чник на́фтавая крыні́ца;

нефтяна́я промы́шленность на́фтавая прамысло́васць;

нефтяно́й дви́гатель на́фтавы рухаві́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

целе́бный гаю́чы; (лекарственный) ле́кавы; (полезный для здоровья) здаро́вы;

целе́бное сре́дство гаю́чы (ле́кавы) сро́дак;

целе́бные тра́вы ле́кавыя тра́вы, зёлкі;

целе́бный исто́чник ле́кавая крыні́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́длинный сапра́ўдны; (аутентичный) аўтэнты́чны; (оригинальный) арыгіна́льны; (истинный) праўдзі́вы; шчы́ры;

по́длинный текст аўтэнты́чны (арыгіна́льны) тэкст;

по́длинные докуме́нты арыгіна́льныя (сапра́ўдныя) дакуме́нты;

по́длинный исто́чник праўдзі́вая (сапра́ўдная) крыні́ца;

по́длинная по́дпись сапра́ўдны по́дпіс;

по́длинная пра́вда шчы́рая пра́ўда;

◊

с по́длинным ве́рно з арыгіна́лам зго́дна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)