испове́дание ср.

1. (действие) спавяда́нне, -ння ср.;

2. (вероисповедание) веравызна́нне, -ння ср., ве́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спавяда́нне ср., церк. исповеда́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́ра ж., в разн. знач. ве́ра; (исповедание веры — ещё) вероиспове́дание;

в. ў перамо́гу — ве́ра в побе́ду;

в. ў свае́ сі́лы — ве́ра в свои́ си́лы;

в. ў Бо́га — ве́ра в Бо́га;

◊ служы́ць ве́рай і пра́ўдай — уст. служи́ть ве́рой и пра́вдой;

не дава́ць ве́ры — (каму, чаму) не ве́рить (кому, чему);

вача́м ве́ры не дава́ць — глаза́м свои́м не ве́рить;

даць ве́ры — пове́рить;

ме́ра і в. — как в апте́ке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)