з’ядзе́нне, -я, н.

У выразе: аддаць на з’ядзенне каго (што) каму (неадабр.) —

1) каб хто-н. з’еў.

Аддаць каго-н. на з. ваўкам;

2) перан. пад поўную ўладу, на расправу каму-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

з’ядзе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. з’ядзе́нне
Р. з’ядзе́ння
Д. з’ядзе́нню
В. з’ядзе́нне
Т. з’ядзе́ннем
М. з’ядзе́нні

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

з’ядзе́нне ср.: адда́ць на з. отда́ть на съеде́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

з’ядзе́нне, ‑я, н.

У выразе: на з’ядзенне каму (аддаць, пакінуць, застацца і пад.) — а) каб хто‑н. з’еў. На з’ядзенне ваўкам; б) перан. пад поўную ўладу, на расправу каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

съеде́ние / отда́ть на съеде́ние адда́ць на з’ядзе́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)