зімава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; незак.

Праводзіць дзе-н. зіму, жыць дзе-н. зімой.

З. на палярнай станцыі.

|| зак. перазімава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й і празімава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й.

|| наз. зімо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -мо́вак, ж.

|| прым. зімава́льны, -ая, -ае (спец.).

Зімавальная сажалка (сажалка, у якой зімуе рыба).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зімава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зіму́ю зіму́ем
2-я ас. зіму́еш зіму́еце
3-я ас. зіму́е зіму́юць
Прошлы час
м. зімава́ў зімава́лі
ж. зімава́ла
н. зімава́ла
Загадны лад
2-я ас. зіму́й зіму́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зіму́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зімава́ць несов. зимова́ть;

◊ зіму́ з. — зи́му зимова́ть;

ве́даць, дзе ра́кі зіму́юць — знать, где ра́ки зиму́ют

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зімава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак.

1. Жыць дзе‑н. зімой, заставацца дзе‑н. на зіму. Зімаваць на палярнай станцыі. □ На пустых званіцах зімавалі кажаны. Чорны. Цэлае мора высокай парыжэлай травы засталося зімаваць .. [на балоце], бо сюды не зойдзе ні гавяда, ні чалавек з касой. Колас. // Быць пакінутым на зіму, у племя (пра жывёлу). Зімавала дваццаць авечак.

2. Пераносіць холад, знаходзячыся ў грунце (пра расліны). Яравыя культуры ў нашых раёнах не могуць зімаваць.

•••

Зіму зімаваць — перабываць дзе‑н. зімовы час.

Пазнаць, дзе ракі зімуюць гл. пазнаць.

Паказаць, дзе ракі зімуюць гл. паказаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перазімава́ць гл. зімаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

празімава́ць гл. зімаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зазімава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; зак.

Застацца зімаваць дзе-н.

З. на поўначы.

Зазімавала някошаная сенажаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зімо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -мо́вак, ж.

1. гл. зімаваць.

2. Тое, што і зімовішча.

Пабудаваць зімоўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зімава́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зімаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зимова́ть несов. зімава́ць;

◊

где ра́ки зиму́ют дзе ра́кі зіму́юць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)