Verbum

землекарыста́нне, -я, н. (афіц.).

Карыстанне зямлёй, сельскагаспадарчая эксплуатацыя яе.

Сістэма землекарыстання.

пазяме́льны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да ўладання і карыстання зямлёй.

П. падатак.

высь, -і, ж.

Прастора, якая знаходзіцца высока над зямлёй.

У завоблачную в.

Горныя высі.

бры́ючы, -ая, -ае.

У выразе: брыючы палёт — палёт самалёта на гранічна малой вышыні над зямлёй.

геа...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які звязаны з зямлёй, напр.: геасфера, геабатаніка, геафізіка, геахімія.

зазямлі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -зе́мліцца; зак. (спец.).

Злучыцца з зямлёй (пра электрычны ланцуг).

|| незак. зазямля́цца, -я́ецца.

паме́сны, -ая, -ае (кніжн.).

Які мае адносіны да валодання зямлёй і да карыстання ёю на аснове феадальных правоў.

П. лад.

землеўлада́нне, -я, н.

1. Уладанне зямлёй на правах прыватнай уласнасці (кніжн.).

2. Зямельны ўчастак, што знаходзіцца ў чыім-н. уладанні (афіц.).

на́ры, -аў.

Насціл з дошак, прызначаны для спання, які знаходзіцца на пэўнай вышыні над падлогай або зямлёй.

Турэмныя н.

Двух’ярусныя н.