зяме́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зяме́льны зяме́льная зяме́льнае зяме́льныя
Р. зяме́льнага зяме́льнай
зяме́льнае		 зяме́льнага зяме́льных
Д. зяме́льнаму зяме́льнай зяме́льнаму зяме́льным
В. зяме́льны (неадуш.)
зяме́льнага (адуш.)		 зяме́льную зяме́льнае зяме́льныя (неадуш.)
зяме́льных (адуш.)
Т. зяме́льным зяме́льнай
зяме́льнаю		 зяме́льным зяме́льнымі
М. зяме́льным зяме́льнай зяме́льным зяме́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчо́лачна-зяме́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шчо́лачна-зяме́льны шчо́лачна-зяме́льная шчо́лачна-зяме́льнае шчо́лачна-зяме́льныя
Р. шчо́лачна-зяме́льнага шчо́лачна-зяме́льнай
шчо́лачна-зяме́льнае		 шчо́лачна-зяме́льнага шчо́лачна-зяме́льных
Д. шчо́лачна-зяме́льнаму шчо́лачна-зяме́льнай шчо́лачна-зяме́льнаму шчо́лачна-зяме́льным
В. шчо́лачна-зяме́льны (неадуш.)
шчо́лачна-зяме́льнага (адуш.)		 шчо́лачна-зяме́льную шчо́лачна-зяме́льнае шчо́лачна-зяме́льныя (неадуш.)
шчо́лачна-зяме́льных (адуш.)
Т. шчо́лачна-зяме́льным шчо́лачна-зяме́льнай
шчо́лачна-зяме́льнаю		 шчо́лачна-зяме́льным шчо́лачна-зяме́льнымі
М. шчо́лачна-зяме́льным шчо́лачна-зяме́льнай шчо́лачна-зяме́льным шчо́лачна-зяме́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

латыфу́ндыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

Буйное прыватнае зямельнае ўладанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паме́сце, -я, мн. -і, -яў, н.

Зямельнае ўладанне памешчыка.

Буйное п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́тчына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

На Русі да 18 ст.: радавое спадчыннае зямельнае ўладанне.

|| прым. во́тчынны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасэ́сія, ‑і, ж.

Гіст. Зямельнае арэнднае ўладанне.

[Лац. passessio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латыфу́ндыя, ‑і, ж.

Буйное прыватнае зямельнае ўладанне.

[Лац. latifundium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зяме́льны, -ая, -ае.

1. гл. зямля.

2. Які мае адносіны да землеўладання (у 1 знач.) і да земляробства.

Зямельнае права.

Зямельная рэформа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маёнтак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Зямельнае ўладанне памешчыка, а таксама панскі двор, сядзіба.

Панскі м.

|| прым. маёнткавы, -ая, -ае і маянтко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даме́н, ‑а, м.

Асабістае зямельнае ўладанне феадала ў Заходняй Еўропе ў сярэднія вякі.

[Фр. domaine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)