зяло́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зяло́
Р. зяла́
Д. зялу́
В. зяло́
Т. зяло́м
М. зяле́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зяло́ I ср., уст. (буква) зело́

зяло́ II ср., мн. нет отхо́ды зерна́ в ви́де семя́н сорняко́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зяло́ ​1, ‑а, н.

Назва восьмай літары (ѕ) царкоўнаславянскай і старой рускай азбукі, якая абазначае, як і літара зямля (з), гук «з».

зяло́ ​2, ‑а, н.

Насенне пустазелля ў збожжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зело́​II (буква) уст. зяло́, -ла́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)