зы́ркаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зы́ркаю зы́ркаем
2-я ас. зы́ркаеш зы́ркаеце
3-я ас. зы́ркае зы́ркаюць
Прошлы час
м. зы́ркаў зы́ркалі
ж. зы́ркала
н. зы́ркала
Загадны лад
2-я ас. зы́ркай зы́ркайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зы́ркаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зы́ркаць несов., разг., см. зі́ркаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Глядзець, паглядваць; шукаць каго‑, што‑н. вачамі. Ядвіся зыркала вачамі — то на маці, то на Хрысціну, гатовая вось-вось умяшацца ў спрэчку. Пестрак. Джвучка таптаўся ў парозе, зашпільваў каўнер кашулі і зыркаў вачамі па сценах, — шукаў сваю вопратку. Пташнікаў.

2. Ярка, асляпляльна бліскаць. Школа зыркала электрычнымі агнямі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зы́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да зыркаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́зірк ’позірк, погляд’ (Бяльк.), азіркам ’аглядаючыся’ (Бяльк.). Гл. зыркаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)