зына́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і перайначыць.

|| незак. зына́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зына́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зына́чу зына́чым
2-я ас. зына́чыш зына́чыце
3-я ас. зына́чыць зына́чаць
Прошлы час
м. зына́чыў зына́чылі
ж. зына́чыла
н. зына́чыла
Загадны лад
2-я ас. зына́ч зына́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час зына́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зына́чыць сов., см. перайна́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зына́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Разм. Перайначыць, перамяніць. Як бы чалавека ні зыначыла гора, усё роўна ў ім заўсёды знойдзецца нешта сваё. Сабаленка. А рабочыя, сяляне ўсё зыначылі дазвання. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зына́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зыначыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зына́чванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зыначваць — зыначыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зы́ншаць

‘зыначыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зы́ншае зы́ншаюць
Прошлы час
м. зы́ншаў зы́ншалі
ж. зы́ншала
н. зы́ншала
Дзеепрыслоўе
прош. час зы́ншаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)