зына́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зына́чваю зына́чваем
2-я ас. зына́чваеш зына́чваеце
3-я ас. зына́чвае зына́чваюць
Прошлы час
м. зына́чваў зына́чвалі
ж. зына́чвала
н. зына́чвала
Загадны лад
2-я ас. зына́чвай зына́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зына́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зына́чваць несов., см. перайна́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зына́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зыначыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зына́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і перайначыць.

|| незак. зына́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зына́чванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зыначваць — зыначыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)