зы́знуць, -ну, -неш, -не; зыз, -зла; -ні; незак. (разм.).
Ацякаць, набракаць.
Рукі зызнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зы́знуць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зы́зну |
зы́знем |
| 2-я ас. |
зы́знеш |
зы́знеце |
| 3-я ас. |
зы́зне |
зы́знуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зы́з |
зы́злі |
| ж. |
зы́зла |
| н. |
зы́зла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
зы́знучы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зы́знуць несов., разг. оплыва́ть, отека́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зы́знуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.
Ацякаць, набракаць. Рукі зызнуць на золкім дажджы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зы́знуць ’ударыць’, ’апухаць’ (Шат.). Укр. дзи́знути ’хутка пранесціся, праляцець (пра камень)’. Параўн. азызнуць ’азябнуць’, азызаць ’апухаць’ (гл.). Параўн. славац. zízať ’паглядваць’, славен. zízati ’ссаць, асабліва грудзі’. Можа, ’ударыць так, што зрабіць касавокім’, ’апухнуць так, што зрабіцца касавокім’. Гл. зызы. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сцы́знуць ’моцна змерзнуць’ (Растарг.). Відаць, да зызнуць (гл.) з распадабненнем пачатковых зычных.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Назы́знуць ’напухнуць, набрыняць’: віма назызла (у каровы) (полац., шарк., ул. інф.). Да зызнуць (гл.), адносна этымалогіі параўн. балг. зъзна ’дрыжаць ад холаду’ (гукапераймальнае), адкуль магло развіцца значэнне ’апухаць ад холаду, рабіцца аслізлым (напрыклад, пра рукі)’, параўн. Цыхун, Бел.-рус. ізал., 90.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)