зы́бавіца, -ы, ж. (разм.).

Тое, што і зыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зы́бавіца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зы́бавіца зы́бавіцы
Р. зы́бавіцы зы́бавіц
Д. зы́бавіцы зы́бавіцам
В. зы́бавіцу зы́бавіцы
Т. зы́бавіцай
зы́бавіцаю		 зы́бавіцамі
М. зы́бавіцы зы́бавіцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зы́бавіца ж., разг. зыбь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)