зурна́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зурна́ч |
зурначы́ |
| Р. |
зурнача́ |
зурначо́ў |
| Д. |
зурначу́ |
зурнача́м |
| В. |
зурнача́ |
зурначо́ў |
| Т. |
зурначо́м |
зурнача́мі |
| М. |
зурначу́ |
зурнача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зурна́ч, -ча́ м. зурни́ст, зурна́ч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зурна́ч, зурни́ст зурна́ч, -ча́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зурна́ч, ‑а, м.
Музыкант, які іграе на зурне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)