зубі́шча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зубі́шча |
зубі́шчы |
| Р. |
зубі́шча |
зубі́шчаў
зубі́шч |
| Д. |
зубі́шчу |
зубі́шчам |
| В. |
зубі́шча |
зубі́шчы |
| Т. |
зубі́шчам |
зубі́шчамі |
| М. |
зубі́шчы |
зубі́шчах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зуби́ще увелич. зубі́шча, -шча ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)