зубрэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зубрэ́нне
Р. зубрэ́ння
Д. зубрэ́нню
В. зубрэ́нне
Т. зубрэ́ннем
М. зубрэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зубрэ́нне ср., разг. зубре́ние, зубрёжка ж.; долбёжка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зубрэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зубрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубры́ць, зубру́, зу́брыш, зу́брыць; незак., што (разм.).

Завучваць механічна, не ўнікаючы ў сэнс.

З. верш.

|| зак. вы́зубрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны і зазубры́ць, -зубру́, -зу́брыш, -зу́брыць; -зу́браны.

|| наз. зубрэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зубри́стика ж., разг. зубрэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зубре́ние​II зубрэ́нне, -ння ср.; см. зубри́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зубрёжка ж. и зубрёж м., разг. зубрэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

долбёжка ж., прост.

1. (действие) дзяўба́нне, -ння ср., даўбе́нне, -ння ср.;

2. (зубрёжка) зубрэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)