зубры́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зубры́ны зубры́ная зубры́нае зубры́ныя
Р. зубры́нага зубры́най
зубры́нае		 зубры́нага зубры́ных
Д. зубры́наму зубры́най зубры́наму зубры́ным
В. зубры́ны (неадуш.)
зубры́нага (адуш.)		 зубры́ную зубры́нае зубры́ныя (неадуш.)
зубры́ных (адуш.)
Т. зубры́ным зубры́най
зубры́наю		 зубры́ным зубры́нымі
М. зубры́ным зубры́най зубры́ным зубры́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зубры́ны зубро́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зубры́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зубра, зуброў, належыць ім. Зубрыны статак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубр, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Дзікі лясны бык сямейства пустарогіх.

2. Пра коснага, кансерватыўна настроенага чалавека.

3. Пра буйнога спецыяліста, уплывовую асобу (разм., жарт.).

Што гавораць пра гэта зубры навукі?

|| прым. зубро́вы, -ая, -ае (да 1 знач.) і зубры́ны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заго́н ​1, ‑а, м.

1. Паласа, участак ворнай зямлі, поля. На полі ветла, самавіта У рад стаялі копкі жыта, Так аздабляючы загоны. Колас. З левага боку .. кусцілася жыта, а па правую руку ляжалі старанна забаранаваныя вагоны. Алешка.

2. Агароджанае пад адкрытым небам месца для жывёлы. Егеры выпусцілі з загонаў гадавальніка адзін зубрыны статак. Краўчанка.

заго́н ​2, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. заганяць ​1 — загнаць (у 1 знач.).

2. ‑а. Ланцуг загоншчыкаў на паляванні. Воўк зразумеў, што загоншчыкі, якія крычалі наперадзе, значна больш бяспечныя, чым стрэлы ззаду, і прарваўся праз загон. «Беларусь».

•••

У загоне — у закінутым стане, пад уціскам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)