зубкава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зубкава́ты |
зубкава́тая |
зубкава́тае |
зубкава́тыя |
| Р. |
зубкава́тага |
зубкава́тай
зубкава́тае |
зубкава́тага |
зубкава́тых |
| Д. |
зубкава́таму |
зубкава́тай |
зубкава́таму |
зубкава́тым |
| В. |
зубкава́ты (неадуш.)
зубкава́тага (адуш.) |
зубкава́тую |
зубкава́тае |
зубкава́тыя (неадуш.)
зубкава́тых (адуш.) |
| Т. |
зубкава́тым |
зубкава́тай
зубкава́таю |
зубкава́тым |
зубкава́тымі |
| М. |
зубкава́тым |
зубкава́тай |
зубкава́тым |
зубкава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зубкава́ты, ‑ая, ‑ае.
Які мае няроўныя, ломаныя абрысы; зубчасты (у 2 знач.). Хораша распускаюцца яблынькі над вільготнымі шэрымі градамі, зубкаватыя лісточкі бярозы і лапкі памазаных мёдам кляновых лістоў. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)