Зу́бава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Зу́бава |
| Р. |
Зу́бава |
| Д. |
Зу́баву |
| В. |
Зу́бава |
| Т. |
Зу́бавам |
| М. |
Зу́баве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рыба́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак.
Разм. Тое, што і рыбачыць. Калі праз пяць мінут сабраліся рыбаліць, Яраш спытаў сына: — Тарас, ідзеш з намі? Шамякін. Мы праязджалі там мінулай восенню, калі Віктараў бацька вёз, нас рыбаліць на Турэц. Савіцкі. Любяць рыбаліць і многія таварышы Зубава. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)