зрына́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зрына́ю зрына́ем
2-я ас. зрына́еш зрына́еце
3-я ас. зрына́е зрына́юць
Прошлы час
м. зрына́ў зрына́лі
ж. зрына́ла
н. зрына́ла
Загадны лад
2-я ас. зрына́й зрына́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зрына́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зрына́ць несов. сверга́ть, поверга́ть; низверга́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зрынуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зры́нуць, -ну, -неш, -не; зрынь; -нуты; зак., каго-што (разм.).

1. Скінуць, зваліць уніз.

Вецер зрынуў гняздо з дрэва.

2. перан. Звергнуць, пазбавіць улады.

З. цара.

|| незак. зрына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сверга́ть несов. скіда́ць, звярга́ць, зрына́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрына́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да зрынуцца.

2. Зал. да зрынаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поверга́ть несов.

1. уст. (валить) зва́льваць, валі́ць; (бросать) кі́даць; (класть) кла́сці; (свергать) звярга́ць, зрына́ць;

2. перен. (побеждать) перамага́ць, адо́льваць;

3. перен. (приводить в тяжёлое состояние) прыво́дзіць (у ця́жкі стан); (бросать) кі́даць; (нагонять) наганя́ць (што); (погружать) аго́ртваць (чым);

эта мысль поверга́ет её в отча́яние гэ́та ду́мка прыво́дзіць (кі́дае) яе́ ў ро́спач;

поверга́ть в скорбь прыво́дзіць у сму́так, засмуча́ць;

◊

поверга́ть к стопа́м уст. кла́сці (кі́даць) да ног;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)