зрыгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зры́гнуты; зак., што і без дап. (разм.).

Вывергнуць частку нядаўна прынятай ежы цераз рот.

|| незак. зры́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зры́гванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зрыгну́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зрыгну́ зрыгнё́м
2-я ас. зрыгне́ш зрыгняце́
3-я ас. зрыгне́ зрыгну́ць
Прошлы час
м. зрыгну́ў зрыгну́лі
ж. зрыгну́ла
н. зрыгну́ла
Загадны лад
2-я ас. зрыгні́ зрыгні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зрыгну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зрыгну́ць сов., однокр., разг. срыгну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрыгну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і без дап.

Разм. Вывергнуць цераз рот са страўніка частку нядаўна прынятай ежы (пераважна пра грудных дзяцей).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срыгну́ть сов., разг. зрыгну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зры́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зрыгнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зры́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрыгваць ​1 — зрыгнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)