зры́вісты, -ая, -ае.

Пра голас, які зрываецца ад хвалявання, страху.

|| наз. зры́вістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зры́вісты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зры́вісты зры́вістая зры́вістае зры́вістыя
Р. зры́вістага зры́вістай
зры́вістае		 зры́вістага зры́вістых
Д. зры́вістаму зры́вістай зры́вістаму зры́вістым
В. зры́вісты (неадуш.)
зры́вістага (адуш.)		 зры́вістую зры́вістае зры́вістыя (неадуш.)
зры́вістых (адуш.)
Т. зры́вістым зры́вістай
зры́вістаю		 зры́вістым зры́вістымі
М. зры́вістым зры́вістай зры́вістым зры́вістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зры́вісты (о голосе) срыва́ющийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зры́вісты, ‑ая, ‑ае.

Які зрываецца ад хвалявання, страху (пра голас). — Таварыш камандзір! — зрывістым ад хвалявання голасам звярнуўся да яго Віця. Корзун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срыва́ющийся

1. прич. які́ (што) зрыва́ецца; см. срыва́ться​I;

2. прил. (о голосе) зры́вісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрывісты, зрывісты, стромы, стромкі, круты

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

дакана́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Давесці да знясілення, пагібелі; загубіць. Як ні мацаваўся Сулкоўскі, але настойка яго даканала. Чарнышэвіч. І памёр Тарас. Няволя З горам даканалі. Зашумелі сумна-сумна Дняпровыя хвалі. Купала. // Дакончыць што‑н., скончыць з чым‑н. — Сена ў стагах, лён у павецях, — пануе над іншымі тонкі, трошкі зрывісты голас, — засталася бульба. Даканаем яе — і баста. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)