зрухну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зрухну́ зрухнё́м
2-я ас. зрухне́ш зрухняце́
3-я ас. зрухне́ зрухну́ць
Прошлы час
м. зрухну́ў зрухну́лі
ж. зрухну́ла
н. зрухну́ла
Загадны лад
2-я ас. зрухні́ зрухні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зрухну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зрухну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм. Скрануць, зрушыць. Зрухнуць з месца стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)