зрулява́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зрулю́ю |
зрулю́ем |
| 2-я ас. |
зрулю́еш |
зрулю́еце |
| 3-я ас. |
зрулю́е |
зрулю́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зрулява́ў |
зрулява́лі |
| ж. |
зрулява́ла |
| н. |
зрулява́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зрулю́й |
зрулю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зрулява́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зрулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак.
Павярнуўшы руль, накіраваць (судна, самалёт, аўтамабіль) у патрэбным напрамку. Галаўня зруляваў на абочыну шашы. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зру́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зруляваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)