зро́стак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зро́стак зро́сткі
Р. зро́стка зро́сткаў
Д. зро́стку зро́сткам
В. зро́стак зро́сткі
Т. зро́сткам зро́сткамі
М. зро́стку зро́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зро́стак, -тка м. сро́сток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зро́стак, ‑тка, м.

Утварэнне, якое ўзнікла са зрослых разам частак. Зросткі вапняку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сро́сток зро́стак, -тка м.; (двояшка) спары́ш, -ша́ м.;

оре́х-сро́сток арэ́х-спары́ш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Раёўка (rajoŭka) ’густы зростак сучкоў на дрэве’ (Варл.). Да рай 2, раіцца (гл.), параўн. тлумачэнне ў слоўніку: “раёўкі вешаюць у хлевя, каб статак вёўся” (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)