зра́нены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зра́нены |
зра́неная |
зра́ненае |
зра́неныя |
| Р. |
зра́ненага |
зра́ненай зра́ненае |
зра́ненага |
зра́неных |
| Д. |
зра́ненаму |
зра́ненай |
зра́ненаму |
зра́неным |
| В. |
зра́нены (неадуш.) зра́ненага (адуш.) |
зра́неную |
зра́ненае |
зра́неныя (неадуш.) зра́неных (адуш.) |
| Т. |
зра́неным |
зра́ненай зра́ненаю |
зра́неным |
зра́ненымі |
| М. |
зра́неным |
зра́ненай |
зра́неным |
зра́неных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зра́нены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зра́нены |
зра́неная |
зра́ненае |
зра́неныя |
| Р. |
зра́ненага |
зра́ненай зра́ненае |
зра́ненага |
зра́неных |
| Д. |
зра́ненаму |
зра́ненай |
зра́ненаму |
зра́неным |
| В. |
зра́нены (неадуш.) зра́ненага (адуш.) |
зра́неную |
зра́ненае |
зра́неныя (неадуш.) зра́неных (адуш.) |
| Т. |
зра́неным |
зра́ненай зра́ненаю |
зра́неным |
зра́ненымі |
| М. |
зра́неным |
зра́ненай |
зра́неным |
зра́неных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зра́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зра́нены |
зра́неная |
зра́ненае |
зра́неныя |
| Р. |
зра́ненага |
зра́ненай зра́ненае |
зра́ненага |
зра́неных |
| Д. |
зра́ненаму |
зра́ненай |
зра́ненаму |
зра́неным |
| В. |
зра́нены (неадуш.) зра́ненага (адуш.) |
зра́неную |
зра́ненае |
зра́неныя (неадуш.) зра́неных (адуш.) |
| Т. |
зра́неным |
зра́ненай зра́ненаю |
зра́неным |
зра́ненымі |
| М. |
зра́неным |
зра́ненай |
зра́неным |
зра́неных |
Кароткая форма: зра́нена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зра́нены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зраніць.
2. у знач. прым. Са слядамі ран. Зраненыя грудзі. // перан. Змучаны, спакутаваны. Зраненая душа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
изра́ненный зра́нены, пара́нены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)