зрадні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; зро́днены; зак., каго-што з кім-чым.

Зблізіць, зрабіць сябрамі, цесна звязаць.

Іх зрадніла агульная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зрадні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зрадню́ зрадні́м
2-я ас. зрадні́ш зрадніце́
3-я ас. зрадні́ць зрадня́ць
Прошлы час
м. зрадні́ў зрадні́лі
ж. зрадні́ла
н. зрадні́ла
Загадны лад
2-я ас. зрадні́ зрадні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зрадні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зрадні́ць сов. сродни́ть; породни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрадні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Зблізіць, зрабіць сябрамі, цесна звязаць. Агульнае гора зрадніла [Івана і Анютку] ціхай маўклівасцю. Быкаў. Расія.. зрадніла Міцкевіча з дзекабрыстамі. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

породни́ть сов. зрадні́ць, парадні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сродни́ть сов. зрадні́ць, парадні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зро́днены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зрадніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)