знішчэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. знішчэ́нне
Р. знішчэ́ння
Д. знішчэ́нню
В. знішчэ́нне
Т. знішчэ́ннем
М. знішчэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

знішчэ́нне ср.

1. уничтоже́ние, истребле́ние; выведе́ние;

2. устране́ние, искорене́ние, ликвида́ция ж.;

3. сокруше́ние;

4. удале́ние, уничтоже́ние;

1-4 см. зні́шчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знішчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. знішчаць — знішчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зні́шчыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чыцца; зак.

Спыніць сваё існаванне, ліквідавацца, знікнуць.

|| незак. знішча́цца, -а́ецца.

|| наз. знішчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зні́шчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.

1. Спыніць існаванне каго-, чаго-н., ліквідаваць.

З. прусакоў.

З. недахопы.

2. Разграміць.

З. варожыя ўмацаванні.

|| незак. знішча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. знішчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэзынсе́кцыя, -і, ж.

Знішчэнне шкодных насякомых спецыяльнымі сродкамі.

Д. зернясховішчаў.

Д. адзення.

|| прым. дэзынсекцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вандалі́зм, -у, м.

Няшчаднае разбурэнне, знішчэнне гістарычных помнікаў і культурных каштоўнасцей; варварства.

|| прым. вандалі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэзынфе́кцыя, -і, ж.

Абеззаражванне, знішчэнне хваробатворных мікробаў пры дапамозе спецыяльных сродкаў.

Правесці дэзынфекцыю.

|| прым. дэзынфекцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чалавеказабо́йства, ‑а, н.

Забойства, знішчэнне людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вандалі́зм, ‑у, м.

Няшчаднае разбурэнне, знішчэнне помнікаў культуры, мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)