знішча́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
знішча́льніца |
знішча́льніцы |
| Р. |
знішча́льніцы |
знішча́льніц |
| Д. |
знішча́льніцы |
знішча́льніцам |
| В. |
знішча́льніцу |
знішча́льніц |
| Т. |
знішча́льніцай
знішча́льніцаю |
знішча́льніцамі |
| М. |
знішча́льніцы |
знішча́льніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
знішча́льніца ж. истреби́тельница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
знішча́льніца, ‑ы, ж.
Жан. да знішчальнік (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
истреби́тельница знішча́льніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)