зняве́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зняве́ру зняве́рым
2-я ас. зняве́рыш зняве́рыце
3-я ас. зняве́рыць зняве́раць
Прошлы час
м. зняве́рыў зняве́рылі
ж. зняве́рыла
н. зняве́рыла
Загадны лад
2-я ас. зняве́р зняве́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час зняве́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зняве́рыць сов. разуве́рить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зняве́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Пазбавіць веры ў каго‑, што‑н., пераконанасці у чым‑н.; расчараваць. Гэту плётку, нібы казку, Сам Забела хітра сплёў. Люд зняверыць? — Калі ласка! Замуціць ваду? — Гатоў! Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разуве́рить сов. разупэ́ўніць, зняве́рыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зняве́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зняверыць.

2. у знач. прым. Які страціў веру ў каго‑, што‑н., пераконанасць у чым‑н. Не! Усё-такі не ўяўляецца, зняверанаму, мне І рэчка без вады, і лес без дрэў, гняздо без птушак. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)