знаха́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. знаха́рскі знаха́рская знаха́рскае знаха́рскія
Р. знаха́рскага знаха́рскай
знаха́рскае		 знаха́рскага знаха́рскіх
Д. знаха́рскаму знаха́рскай знаха́рскаму знаха́рскім
В. знаха́рскі (неадуш.)
знаха́рскага (адуш.)		 знаха́рскую знаха́рскае знаха́рскія (неадуш.)
знаха́рскіх (адуш.)
Т. знаха́рскім знаха́рскай
знаха́рскаю		 знаха́рскім знаха́рскімі
М. знаха́рскім знаха́рскай знаха́рскім знаха́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

знаха́рскі зна́харский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знаха́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да знахара, знахарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знаха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Лекар-самавучка, які карыстаецца ўласнымі спосабамі лячэння: замовамі, травамі і пад.

|| ж. знаха́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. знаха́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зна́харский знаха́рскі, чараўні́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чараўні́цкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да чараўніцтва.

2. Знахарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)