знамяна́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
знамяна́льны |
знамяна́льная |
знамяна́льнае |
знамяна́льныя |
| Р. |
знамяна́льнага |
знамяна́льнай
знамяна́льнае |
знамяна́льнага |
знамяна́льных |
| Д. |
знамяна́льнаму |
знамяна́льнай |
знамяна́льнаму |
знамяна́льным |
| В. |
знамяна́льны (неадуш.)
знамяна́льнага (адуш.) |
знамяна́льную |
знамяна́льнае |
знамяна́льныя (неадуш.)
знамяна́льных (адуш.) |
| Т. |
знамяна́льным |
знамяна́льнай
знамяна́льнаю |
знамяна́льным |
знамяна́льнымі |
| М. |
знамяна́льным |
знамяна́льнай |
знамяна́льным |
знамяна́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
знамяна́льны, -ая, -ае.
1. Важны, значны.
Знамянальныя падзеі.
Знамянальная дата.
2. У мовазнаўстве: які мае самастойнае значэнне; проціл. службовы.
Знамянальныя часціны мовы.
|| наз. знамяна́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
знамяна́льны
1. знамена́тельный; примеча́тельный;
~ная падзе́я — знамена́тельное собы́тие;
2. грам. знамена́тельный;
~ныя часці́ны мо́вы — знамена́тельные ча́сти ре́чи
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
знамяна́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Важны, выдатны па значэнню. Знамянальная дата. Знамянальныя падзеі.
2. Які мае асаблівы сэнс, асаблівае значэнне. Усе глядзелі на сцягі, як на нейкую знамянальную з’яву. Шамякін.
3. Які мае самастойнае значэнне. Знамянальныя часціны мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
знамена́тельный
1. знамяна́льны; паказа́льны; характэ́рны;
2. грам. знамяна́льны;
знамена́тельные ча́сти ре́чи знамяна́льныя часці́ны мо́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
знамяна́льнасць ж. знамена́тельность; примеча́тельность; см. знамяна́льны 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўназна́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае самастойнае значэнне; знамянальны (у 3 знач.). Паўназначныя часціны мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
святкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак., што і без дап.
Адзначаць свята або якую-н. падзею, знамянальны дзень.
С.
Новы год.
С. юбілей пісьменніка.
|| зак. адсвяткава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.
|| наз. святкава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
примеча́тельный (заслуживающий внимания) ва́рты ўва́гі; (знаменательный) знамяна́льны; (характерный, показательный) характэ́рны, паказа́льны; (интересный) ціка́вы; (выдающийся) выда́тны; (замечательный) надзвыча́йны;
примеча́тельный факт ва́рты ўва́гі (ціка́вы, знамяна́льны) факт;
примеча́тельные ли́ца ціка́выя (выда́тныя, прыме́тныя) асо́бы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
урачы́сты, -ая, -ае.
1. Які мае адносіны да ўрачыстасці (у 2 знач.), звязаны з урачыстасцямі, які суправаджаецца ўрачыстасцю.
У. дзень.
У. парад войск.
Урачыстае пасяджэнне.
2. Важны, знамянальны; які вызначаецца велічнасцю; сур’ёзны.
Урачыстая хвіліна развітання.
У. голас.
У. выгляд.
3. Надзвычай важны па значэнні, змесце.
Урачыстая клятва.
Урачыстыя словы прысягі.
|| наз. урачы́стасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)