знадво́рны, -ая, -ае.

Вонкавы, знешні.

Знадворныя дзверы.

З. выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знадво́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. знадво́рны знадво́рная знадво́рнае знадво́рныя
Р. знадво́рнага знадво́рнай
знадво́рнае		 знадво́рнага знадво́рных
Д. знадво́рнаму знадво́рнай знадво́рнаму знадво́рным
В. знадво́рны (неадуш.)
знадво́рнага (адуш.)		 знадво́рную знадво́рнае знадво́рныя (неадуш.)
знадво́рных (адуш.)
Т. знадво́рным знадво́рнай
знадво́рнаю		 знадво́рным знадво́рнымі
М. знадво́рным знадво́рнай знадво́рным знадво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

знадво́рны вне́шний, нару́жный;

з. вы́гляд — вне́шний (нару́жный) вид

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знадво́рны, ‑ая, ‑ае.

Вонкавы, знешні. Знадворныя дзверы. □ Хата дзеда Талаша ўсё ж такі зварачае на сябе ўвагу. Не так знадворным выглядам, як адзіноцтвам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нару́жность ж. (во́нкавы, знадво́рны) вы́гляд, -ду м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эпіка́рд, ‑а і эпіка́рдый, ‑я, м.

Спец. Знадворны слой сценак сэрца.

[Ад грэч. épi — на, над, пры і kardia — сэрца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надхрасто́чніца, ‑ы, ж.

Спец. Знадворны слой злучальнай тканкі храстка ў пазваночных жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эктадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец.

1. Знешні зародкавы лісток мнагаклетачных жывёлін.

2. Знадворны слой сценкі цела кішачнаполасцевых.

[Грэч. ektós — звонку, знадворку і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экта...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «знешні», «знадворны», напрыклад: эктагенез, эктадэрма, эктапаразіты.

[Ад грэч. ektós — звонку, знадворку.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́нкавы, -ая, -ае.

1. Знешні, знадворны.

В. выгляд.

Вонкавае падабенства.

Вонкавая паверхня.

2. Які праяўляецца толькі са знешняга боку, не закранаючы сутнасці чаго-н.

Твар яго здаваўся вонкава (прысл.) спакойным.

3. перан. Паказны, паверхневы, пазбаўлены глыбіні.

Пафас гэтых вершаў толькі в.

|| наз. во́нкавасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)