змяі́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. змяі́сты змяі́стая змяі́стае змяі́стыя
Р. змяі́стага змяі́стай
змяі́стае		 змяі́стага змяі́стых
Д. змяі́стаму змяі́стай змяі́стаму змяі́стым
В. змяі́сты (неадуш.)
змяі́стага (адуш.)		 змяі́стую змяі́стае змяі́стыя (неадуш.)
змяі́стых (адуш.)
Т. змяі́стым змяі́стай
змяі́стаю		 змяі́стым змяі́стымі
М. змяі́стым змяі́стай змяі́стым змяі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змяі́сты змеи́стый, изви́листый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змяі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які нагадвае паўзучую змяю; звілісты. [Хлопцы] прывыклі да гэтага звычайнага калгаснага пейзажу з жывой жалезнай машынай на зубчатых колах або на змяістых гусеніцах. Якімовіч. [Даследчая] партыя ідзе далей, а на яе месца прыходзіць земснарад, блакіруе перакат змяістым хобатам пантонных груб. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змеи́стый змяі́сты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)