змя́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. змя́ты змя́тая змя́тае змя́тыя
Р. змя́тага змя́тай
змя́тае		 змя́тага змя́тых
Д. змя́таму змя́тай змя́таму змя́тым
В. змя́ты (неадуш.)
змя́тага (адуш.)		 змя́тую змя́тае змя́тыя (неадуш.)
змя́тых (адуш.)
Т. змя́тым змя́тай
змя́таю		 змя́тым змя́тымі
М. змя́тым змя́тай змя́тым змя́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змя́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. змя́ты змя́тая змя́тае змя́тыя
Р. змя́тага змя́тай
змя́тае		 змя́тага змя́тых
Д. змя́таму змя́тай змя́таму змя́тым
В. змя́ты (неадуш.)
змя́тага (адуш.)		 змя́тую змя́тае змя́тыя (неадуш.)
змя́тых (адуш.)
Т. змя́тым змя́тай
змя́таю		 змя́тым змя́тымі
М. змя́тым змя́тай змя́тым змя́тых

Кароткая форма: змя́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змя́ты

1. измя́тый, смя́тый, помя́тый; см. змяць 1;

2. см. сцёрты 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змя́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад змяць.

2. у знач. прым. Нягладкі, няроўны, са складкамі, маршчынамі, умяцінамі; мяты. У ненадпісаным канверце ляжала трохрадковая запіска Гэлі і змяты, пажаўцелы ліст. Гартны.

3. у знач. прым. Прыбіты, прытаптаны (пра расліны). Адчуваеш, як пад плашч-палаткай Змяты падымаецца мурог... Аўрамчык.

4. перан.; у знач. прым. Разм. Са слядамі стомленасць змораны, нясвежы (пра твар). Непамыты пасля сну і змяты твар .. [Ракуцькі] быў шэры, і смутак ляжаў на ім. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

измя́тый

1. (об одежде) змя́ты, скаме́чаны;

2. (о лице) змя́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Сціснуты, змяты або злеплены ў адно кавалак якой-н. мяккай, рыхлай масы (разм.).

К. снегу.

К. шэрсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змяць, самну́, самне́ш, самне́; самнём, самняце́, самну́ць; самні́; змя́ты; зак.

1. гл. мяць.

2. перан., каго (што). Моцным націскам парушыць баявыя парадкі ворага, зламаць супраціўленне, прымусіць уцякаць.

З. варожыя войскі.

|| незак. зміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смя́тый сов.

1. змя́ты; скаме́чаны;

2. злама́ны; см. смять.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымя́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прымяць.

2. у знач. прым. Які прымялі; трохі змяты. На тым месцы, дзе .. [Ніна] ляжала, цяпер застаўся след прымятай травы ды кусток спелых расціснутых суніц. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяць, мну, мнеш, мне; мнём, мняце́, мнуць; мні; мя́ты; незак., што.

1. Сціскаючы, ператвараць у мяккую масу, рабіць мяккім.

М. лён.

2. Рабіць няроўным, камячыць.

М. паперу.

3. Аб раслінах: прыгінаць, прытоптваць да зямлі.

М. траву.

4. Есці з апетытам, умінаць (разм.).

|| зак. змяць, самну́, самне́ш, самне́; самнём, самняце́, самну́ць; самні; змя́ты і размя́ць, разамну́, разамне́ш, разамне́; разамнём, разамняце́, разамну́ць; разамні; размя́ты (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)