зму́чанасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. зму́чанасць
Р. зму́чанасці
Д. зму́чанасці
В. зму́чанасць
Т. зму́чанасцю
М. зму́чанасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зму́чанасць ж. изму́ченность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сту́занасць, ‑і, ж.

Стан стузанага; павышаная нервознасць, змучанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змардава́насць, ‑і, ж.

Стан змардаванага; змучанасць, знясіленасць. [Кучынскі] выглядаў.. горш за другіх лётчыкаў. Змардаванасць пакінула след на твары. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

издёрганность сту́занасць, -ці ж.; знервава́насць, -ці ж.; зму́чанасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змардава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад змардаваць.

2. У знач. прым. разм. Змучаны, знясілены. Працавала [Кацярына] на багатых, Марна сілы кладучы, Змардаванаю дахаты Прыпаўзала ўначы. Броўка. Арына не спала ўсю ноч. Раніцаю ўстала змардаваная, пахудзелая. Карпаў. // Які выражае змучанасць, знямогу. На бледным, як палатно, худым і змардаваным твары блішчалі адны вочы. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изможде́ние ср. змардава́насць, -ці ж.; (измученность) зму́чанасць, -ці ж.; (обессиленность) знясі́ленасць, -ці ж.; (усталость) змо́ранасць, -ці ж.; (исхудалость) змарне́ласць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)