змо́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. змо́чванне
Р. змо́чвання
Д. змо́чванню
В. змо́чванне
Т. змо́чваннем
М. змо́чванні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. змочваць — змачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сма́чивание змо́чванне, -ння ср., намо́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)