змеяе́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. змеяе́д змеяе́ды
Р. змеяе́да змеяе́даў
Д. змеяе́ду змеяе́дам
В. змеяе́да змеяе́даў
Т. змеяе́дам змеяе́дамі
М. змеяе́дзе змеяе́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змеяе́д м., зоол. змеея́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змеяе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца пераважна змеямі, яшчаркамі, жабамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змеея́д зоол. змеяе́д, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змея... (гл. змее...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «змее...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: змеяборац, змеяед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)