зме́ншчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зме́ншчыца зме́ншчыцы
Р. зме́ншчыцы зме́ншчыц
Д. зме́ншчыцы зме́ншчыцам
В. зме́ншчыцу зме́ншчыц
Т. зме́ншчыцай
зме́ншчыцаю		 зме́ншчыцамі
М. зме́ншчыцы зме́ншчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зме́ншчыца ж. сме́нщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зме́ншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да зменшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зме́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто працуе пазменна з іншым.

Здаць печ зменшчыку.

|| ж. зме́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. зме́ншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сме́нщица зме́ншчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)