змеи́ный змяі́ны, вужа́чы;

◊

змеи́ная му́дрость змяі́ная му́драсць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вужа́чы змеи́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змяі́ны прям., перен. змеи́ный;

з. яд — змеи́ный яд;

~ная ўхмы́лка — змеи́ная улы́бка;

~ная му́драсць — змеи́ная му́дрость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вужава зелле ’граздоўнік звычайны, Botrychium lunaria Sw.’ (Кіс., 24); ’вужоўнік, Ophioglossum L.’ (Крывіч, 4, 1923). Рус. змеиный язык, серб. змијински език і змиинска травчица ’тс’. Назва з’яўляецца, магчыма, варыяцыяй перакладу лац. назвы (ophis — змяя і glossa — язык) (Сіманавіч, 325).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)