злі́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. злі́чваю злі́чваем
2-я ас. злі́чваеш злі́чваеце
3-я ас. злі́чвае злі́чваюць
Прошлы час
м. злі́чваў злі́чвалі
ж. злі́чвала
н. злі́чвала
Загадны лад
2-я ас. злі́чвай злі́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час злі́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злі́чваць несов. сосчи́тывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да злічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сосчи́тывать несов. лічы́ць, злі́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зліча́ць несов., см. злі́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злі́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да злічыцца.

2. Зал. да злічваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злі́чвацца несов., возвр., страд. сосчи́тываться; см. злічы́цца, злі́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)