зліня́ць гл. ліняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зліня́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зліня́е зліня́юць
Прошлы час
м. зліня́ў зліня́лі
ж. зліня́ла
н. зліня́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зліня́ць сов.

1. (утратить первоначальный цвет, яркость окраски) слиня́ть, полиня́ть, вы́линять; вы́цвести, поблёкнуть;

2. (сойти вследствие линьки) слиня́ть; вы́линять;

шэрсць на саба́ку ~ня́ла — шерсть на соба́ке вы́линяла (слиня́ла);

3. перен. поблёкнуть;

пасля́ хваро́бы ён не́як ~ня́ў — по́сле боле́зни он ка́к-то поблёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зліня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Разм. Страціць першапачатковы колер, яркасць фарбаў; выцвісці. На плячах фрэнча яшчэ не злінялі сляды ад пагонаў. Грахоўскі. [Будынак] пастарэў, трошкі зліняла ўжо золата літар на шыльдзе. Сабаленка. // перан. Прытупіцца, сцерціся (пра пачуцці, перажыванні). Янку здавалася, калі пачне ён пра ўсё гэта расказваць каму б там ні было, дык усе яго самыя яркія адчуванні зліняюць і нічога ад іх не застанецца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліня́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -я́е; незак.

1. Траціць сваю першапачатковую афарбоўку; выцвітаць.

Тканіна ліняе на сонцы.

2. Скідваць ці мяняць у пэўныя перыяды сваё покрыва (пра жывёл, птушак).

Зайцы ліняюць.

|| зак. вы́ліняць, -яе, зліня́ць, -я́е (да 1 знач.) і паліня́ць, -я́е.

|| наз. ліня́нне, -я, н. і лі́нька, -і, ДМ -ньцы, ж. (да 2 знач.).

Веснавая л. пушных звяроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зажу́хнуть сов. зжу́хнуць; пабля́кнуць; зліня́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

облиня́ть сов. зліня́ць; вы́ліняць, абле́зці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́цвісці, ‑цвіце; зак.

Страціць першапачатковы колер; зліняць. Выцвілі шпалеры на сценах. □ Валасы ў дзяўчыны выцвілі, твар загарэў, аж чорны стаў, а нос аблупіўся. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полиня́ть сов. паліня́ць, зліня́ць; абле́зці;

пла́тье полиня́ло суке́нка паліня́ла (зліня́ла, абле́зла).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зліня́лы

1. слиня́вший, слиня́лый; полиня́вший, полиня́лый; вы́линявший, вы́линялый; вы́цветший; поблёкший, поблёклый;

2. слиня́вший, слиня́лый; вы́линявший, вы́линялый;

3. перен. поблёкший, поблёклый;

1-3 см. зліня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)