злу́шчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. злу́шчу злу́шчым
2-я ас. злу́шчыш злу́шчыце
3-я ас. злу́шчыць злу́шчаць
Прошлы час
м. злу́шчыў злу́шчылі
ж. злу́шчыла
н. злу́шчыла
Загадны лад
2-я ас. злу́шчы злу́шчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час злу́шчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злу́шчыць сов.

1. (скорлупу, кожицу, шелуху) снять, содра́ть, счи́стить;

2. (семечки и т.п.) сгрызть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злу́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.

1. Ачысціць, аддзяліць верхні слой чаго‑н. Злушчыць шкарлупіну з яйца.

2. З’есці, разгрызаючы шкарлупіну. Злушчыў поўную жменю гарбузікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злу́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да злушчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палу́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑плыць; зак., што.

1. Злушчыць усё, многае.

2. і без дап. Лушчыць некаторы час.

3. Спец. Узрыхліць верхні слой глебы лушчыльнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злу́шчаны

1. сня́тый, со́дранный, счи́щенный;

2. сгры́зенный;

1, 2 см. злу́шчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)