злу́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
злу́чаны |
злу́чаная |
злу́чанае |
злу́чаныя |
| Р. |
злу́чанага |
злу́чанай злу́чанае |
злу́чанага |
злу́чаных |
| Д. |
злу́чанаму |
злу́чанай |
злу́чанаму |
злу́чаным |
| В. |
злу́чаны (неадуш.) злу́чанага (адуш.) |
злу́чаную |
злу́чанае |
злу́чаныя (неадуш.) злу́чаных (адуш.) |
| Т. |
злу́чаным |
злу́чанай злу́чанаю |
злу́чаным |
злу́чанымі |
| М. |
злу́чаным |
злу́чанай |
злу́чаным |
злу́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
злу́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
злу́чаны |
злу́чаная |
злу́чанае |
злу́чаныя |
| Р. |
злу́чанага |
злу́чанай злу́чанае |
злу́чанага |
злу́чаных |
| Д. |
злу́чанаму |
злу́чанай |
злу́чанаму |
злу́чаным |
| В. |
злу́чаны (неадуш.) злу́чанага (адуш.) |
злу́чаную |
злу́чанае |
злу́чаныя (неадуш.) злу́чаных (адуш.) |
| Т. |
злу́чаным |
злу́чанай злу́чанаю |
злу́чаным |
злу́чанымі |
| М. |
злу́чаным |
злу́чанай |
злу́чаным |
злу́чаных |
Кароткая форма: злу́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сазлу́чаны,
У выразе: сазлучаныя сасуды (спец.) — сасуды, злучаныя адзін з другім у ніжняй частцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нару́чнікі, -аў, адз. -нік, -а, м.
Металічныя кольцы, злучаныя ланцужком, якія надзяваюцца на рукі злачынцам, зняволеным; кайданкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Соединённые Шта́ты Аме́рики Злу́чаныя Шта́ты Аме́рыкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
руча́йнік
‘насякомае; два гаршкі, злучаныя паміж сабой адной ручкай’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
руча́йнік |
руча́йнікі |
| Р. |
руча́йніка |
руча́йнікаў |
| Д. |
руча́йніку |
руча́йнікам |
| В. |
руча́йніка |
руча́йнікаў |
| Т. |
руча́йнікам |
руча́йнікамі |
| М. |
руча́йніку |
руча́йніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
руча́йнік
‘насякомае; два гаршкі, злучаныя паміж сабой адной ручкай’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
руча́йнік |
руча́йнікі |
| Р. |
руча́йніка |
руча́йнікаў |
| Д. |
руча́йніку |
руча́йнікам |
| В. |
руча́йнік |
руча́йнікі |
| Т. |
руча́йнікам |
руча́йнікамі |
| М. |
руча́йніку |
руча́йніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
манта́ж, -у́, м.
1. гл. манціраваць.
2. Злучаныя ў адно цэлае розныя часткі чаго-н.
Літаратурны м.
Фатаграфічны м.
|| прым. манта́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
США (Соединённые Шта́ты Аме́рики) ЗША (Злу́чаныя Шта́ты Аме́рыкі).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кастанье́ты, -нье́т, адз. -а, -ы, ж.
Ударны музычны інструмент — дзве злучаныя між сабой драўляныя ці пластмасавыя пласцінкі, якімі рытмічна пастукваюць, надзеўшы на пальцы.
|| прым. кастанье́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)