злу́плены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. злу́плены злу́пленая злу́пленае злу́пленыя
Р. злу́пленага злу́пленай
злу́пленае		 злу́пленага злу́пленых
Д. злу́пленаму злу́пленай злу́пленаму злу́пленым
В. злу́плены (неадуш.)
злу́пленага (адуш.)		 злу́пленую злу́пленае злу́пленыя (неадуш.)
злу́пленых (адуш.)
Т. злу́пленым злу́пленай
злу́пленаю		 злу́пленым злу́пленымі
М. злу́пленым злу́пленай злу́пленым злу́пленых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злу́плены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. злу́плены злу́пленая злу́пленае злу́пленыя
Р. злу́пленага злу́пленай
злу́пленае		 злу́пленага злу́пленых
Д. злу́пленаму злу́пленай злу́пленаму злу́пленым
В. злу́плены (неадуш.)
злу́пленага (адуш.)		 злу́пленую злу́пленае злу́пленыя (неадуш.)
злу́пленых (адуш.)
Т. злу́пленым злу́пленай
злу́пленаю		 злу́пленым злу́пленымі
М. злу́пленым злу́пленай злу́пленым злу́пленых

Кароткая форма: злу́плена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злу́плены разг.

1. в разн. знач. слу́пленный; со́дранный;

2. изби́тый (жесто́ко);

1, 2 см. злупі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злу́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад злупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слу́пленный злу́плены, мног. пазлу́пліваны, садра́ны, мног. паздзіра́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́дранный садра́ны, здзёрты, мног. паздзіра́ны, злу́за́ны, мног. пазлу́званы; злу́плены, мног. пазлу́пліваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сня́тый

1. в разн. знач. зня́ты, мног. пазніма́ны;

2. (о коже, шкуре) зня́ты, мног. пазніма́ны, злу́плены, мног. пазлу́пліваны; садра́ны, здзёрты, мног. паздзіра́ны;

3. (взятый внаём) наня́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обо́дранный

1. аблу́плены, мног. пааблу́пліваны, абадра́ны, абдзёрты, мног. паабдзіра́ны; садра́ны, здзёрты, мног. паздзіра́ны, злу́плены;

2. пашатрава́ны;

3. абадра́ны, мног. паабдзіра́ны, абшарпа́ны;

4. абадра́ны, мног. паабдзіра́ны; см. ободра́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупі́ць¹, луплю́, лу́піш, лу́піць; лу́плены; незак., каго (што).

1. Знімаць, абдзіраць (скуру, кару і інш.) з чаго-н. або ачышчаць ад лупін; абіраць.

Л. кару з дрэва.

Л. бульбу.

2. Драць на часткі (разм.).

Нашто ты кнігу лупіш?

3. каго (што). Моцна біць, лупцаваць каго-н.

Л. каня пугай.

4. 3 сілай удараць у што-н., па чым-н.

Л. нагой у дзверы.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ужыв. замест некаторых дзеясловаў для абазначэння дзеяння, якое адбываецца з асаблівай сілай (разм.).

Лупіць дождж.

Л. у бубен.

◊

Лупіць скуру (разм.) —

1) браць празмерна вялікую плату;

2) моцна біць.

Лупіць як сідараву казу (разм.) — бязлітасна біць каго-н.

|| зак. аблупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены (да 1 знач.), злупі́ць, злуплю́, злу́піш, злу́піць; злу́плены (да 1 і 3 знач.) і адлупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)