зло́сніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зло́сніца зло́сніцы
Р. зло́сніцы зло́сніц
Д. зло́сніцы зло́сніцам
В. зло́сніцу зло́сніц
Т. зло́сніцай
зло́сніцаю		 зло́сніцамі
М. зло́сніцы зло́сніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зло́сніца ж.

1. злю́ка;

2. недоброжела́тельница, не́друг м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зло́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да злоснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які мае зло на каго-н.; вораг.

Сябры і злоснікі.

|| ж. зло́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зло́сніцкі, -ая, -ае.

Злосніцкія нагаворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злю́ка м. и ж., разг. зло́снік, -ка м., зло́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злю́чка м. и ж., разг. зло́снік, -ка м., зло́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недоброжела́тельница ж. нядобразычлі́віца, -цы ж.; непрыхі́льніца, -цы ж.; не́прыяцелька, -кі ж.; зло́сніца, -цы ж., зласлі́віца, -цы ж.; во́раг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)