зло́маны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зло́маны |
зло́маная |
зло́манае |
зло́маныя |
| Р. |
зло́манага |
зло́манай зло́манае |
зло́манага |
зло́маных |
| Д. |
зло́манаму |
зло́манай |
зло́манаму |
зло́маным |
| В. |
зло́маны (неадуш.) |
зло́маную |
зло́манае |
зло́маныя (неадуш.) |
| Т. |
зло́маным |
зло́манай зло́манаю |
зло́маным |
зло́манымі |
| М. |
зло́маным |
зло́манай |
зло́маным |
зло́маных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зло́маны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зло́маны |
зло́маная |
зло́манае |
зло́маныя |
| Р. |
зло́манага |
зло́манай зло́манае |
зло́манага |
зло́маных |
| Д. |
зло́манаму |
зло́манай |
зло́манаму |
зло́маным |
| В. |
зло́маны (неадуш.) |
зло́маную |
зло́манае |
зло́маныя (неадуш.) |
| Т. |
зло́маным |
зло́манай зло́манаю |
зло́маным |
зло́манымі |
| М. |
зло́маным |
зло́манай |
зло́маным |
зло́маных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зло́маны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зло́маны |
зло́маная |
зло́манае |
зло́маныя |
| Р. |
зло́манага |
зло́манай зло́манае |
зло́манага |
зло́маных |
| Д. |
зло́манаму |
зло́манай |
зло́манаму |
зло́маным |
| В. |
зло́манага зло́маны (неадуш.) |
зло́маную |
зло́манае |
зло́маных зло́маныя (неадуш.) |
| Т. |
зло́маным |
зло́манай зло́манаю |
зло́маным |
зло́манымі |
| М. |
зло́маным |
зло́манай |
зло́маным |
зло́маных |
Кароткая форма: зло́мана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злама́ны і зло́маны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зламаць.
2. у знач. прым. Папсаваны, паламаны. Зламаны нож.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упо́л, прысл.
Разм. Пасярэдзіне. Клунак перавязаны ўпол. □ Пнёў .. [у садзе] было шмат, а іншыя дрэвы зломаны ўпол і ўжо абраслі маладымі парасткамі. Кулакоўскі.
•••
Узяць (схапіць) упол каго гл. узяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)