зласлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Той, хто пастаянна злуецца, злоснік.

|| ж. зласлі́віца, -ы, мн. -ы, -віц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зласлі́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зласлі́вец зласлі́ўцы
Р. зласлі́ўца зласлі́ўцаў
Д. зласлі́ўцу зласлі́ўцам
В. зласлі́ўца зласлі́ўцаў
Т. зласлі́ўцам зласлі́ўцамі
М. зласлі́ўцу зласлі́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зласлі́вец, -лі́ўца м. злю́ка, злой челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зласлі́вец, ‑ліўца, м.

Той, хто пастаянна злуецца; злоснік. — Хай такая падзяка маім зласліўцам, як ты мяне слухаеш і як ты мне аддзякавала. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зласлі́віца, ‑ы, ж.

Жан. да зласлівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злопыха́тель зласлі́вец, -лі́ўца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зложела́тель уст. злозычлі́вец, -лі́ўца м.; зласлі́вец, -лі́ўца м.; ліхаду́м, -ма м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недоброжела́тель нядобразычлі́вец, -лі́ўца м.; непрыхі́льнік, -ка м.; не́прыяцель, -ля м.; зло́снік, -ка м., зласлі́вец, -лі́ўца м.; (враг) во́раг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)